balejá = wanna. Por. dolniem. balje, niem. balge, stsł, bania, pol. bania; łać. balineum, balneum.
bąbel; bębel = bęben. Por. pol. bęben i bębel, resp, niem. bimmeln, bim-bim, bum-bum.
bąbel = jabłko na naci u kartofli. Por. pol. bąbel, czes. boubel, bublina (w innym znaczeniu); niem.: bammeln; stniem. pampel, bampel z łać. pampinus, pampilus (Weigand.); dolniem. bammeln zam. bambeln.
bąbeluję; bómblowac = łazić, włóczyć się. Por. w Poznańskim bumblować, bumlować, bumbler. niem. bummeln, bummler.
bączál, = l. m. bączále = łodygi brukwi, kartofli i t. d. obrane z liści. Por. niem. bengel = kurzes, stangenartiges holz, i bunge = pflanzenknolle. Weigand.
bączk, banczk = czterofenigówka, dawniejsza moneta pruska, zwana w Poznańskim pacokiem (pacok), po niemiecku: brummer; — brummen = bąkać, bączyć. Bączk więc jest tłumaczeniem niem. brummer; po polsku *bączek.
beblac = bebłać, peckać, grzebać w płynie. Por. pol. babrać, babłać, bebłać, młr, babraty.
bec = być; np. to ni może bec. Por. pol. być, połab, bejt (por źródła połab. böit), stsł. byti.
bejrsz = piwo bawarskie. Por. niem. bayrisch.
beka, zdrobn. beczka = rodzaj motyki, haka; bekac; beknónc = uderzać beką, słabo rąbać, lekko uderzyć; np. beká a beká, a nic ubekac ni może, Por. niem. bicke, ludowe böck = spitzhacke; bicken = mit einer bicke brechen, picken; łać. becca, franc. bèche, ang. bik.
bekac = dziobać, np. drozd beká na drzewie. Por. niem. lud. bicken, łać. beccare = dziobać.
bele, belle = byle; bele chto = byle kto; bele jak = byle jak; bele dnia = byle kiedy. Por. pol. by-le, byle.
belaczec = wymawiać ł jak l; np. bel zam. beł, bela = beła. Belák = kaszuba belaczący, beláczka = kobieta belacząca. Belacy mieszkają w parafijach puckiéj, swarzewskiéj, oksywskiéj; jednak liczba belaków rośnie i w innych stronach z dnia na dzień; w samych Chojnicach słyszę codzień bela-
