Strona:Aleksander Błażejowski - Tajemnica Doktora Hiwi.pdf/66

 Dziewczyna smutnie zwiesiła głowę. W oczach jej błysły łzy.
 — Zanim pani baronowa wyjedzie, chciałabym przyznać się przed panią do jednej sprawy... Napewno po tem przyznaniu pani nie zechce mnie wziąść ze sobą.
 — Ależ, mów Lotti, — zachęcała ją pani Luiza, i zdziwiona była niezmiernie, że ręce dziewczyny, które zaczęły rozczesywać jej włosy drżą jakoś silnie.
 Ręce Lotti drżały coraz bardziej, wreszcie grzebień wypadł z jej palców. Przesłoniła oczy i wybuchła płaczem.
 — Lotti, co się z tobą dzieje? — spytała baronowa, coraz bardziej zdumiona dziwnem zachowaniem się pokojówki.
 — Pani mnie wypędzi... — wykrztusiła wśród łez. Zanim jednak pani wyjedzie przysiągłem opowiedzieć wszystko... Wiem, że ciężko zawiniłam...
 — Ależ na miłość Boską, powiedz wreszcie, o co chodzi?
 — Pamięta pani, jeszcze tam na Grunewaldzie... Ten list — mówiła, zanosząc się od płaczu. Wtedy pani zemdlała i pan Geheimrat wszedł do pokoju... Było to na trzy dni przed jego śmiercią...
 Baronowa Teitelberg zerwała się z fotela, przypomniała sobie ten dzień, w którym po-