Strona:Aleksander Błażejowski - Czerwony błazen.pdf/95

 — Zakład z kolegą, że dowiem się, kim jest czerwony błazen.
 — Czy mógłby mi pan wyjawić nazwisko tego kolegi?
 — Nie.
 — Nie? — to dziwne... lecz mniejsza o to. A czy ten kolega nie nazywał się przypadkiem Karol Mertinger, — bo postronnie dowiedziałem się, iż zamordowany z kimś się o coś założył?
 — Karola Mertingera znałem tylko z widzenia, a nie osobiście, więc żadnych zakładów z nim robić nie mogłem.
 — Może mi pan łaskawie wyjaśni, w którem miejscu stał pan ukryty, aby zdemaskować czerwonego błazna.
 — Stałem w kącie, który mi wskazał jeden z przekupionych robotników „Złotego Ptaka“, naprzeciw garderoby czerwonego błazna.
 — A więc naprzeciw garderoby Nr. 3.
 — Tak.
 — Może przypomina pan sobie, czy w tym kącie, gdzie pan stał, były ustawione stare dekoracje?
 — Tak, przypominam sobie, były tam jakieś stare dekoracje.
 — Czy możliwe jest, iż na jednej z tych dekoracyj zostawił pan ślad całej swej dłoni?
 — Tak, to jest zupełnie prawdopodobne, bo podparłem jakiś zapylony kawał tektury czy płótna, który groził lada chwila upadkiem.
 — A czy później był pan w garderobie Nr. 3.
 Na to pytanie Wik nie odpowiedział. Gliński uśmiechnął się zjadliwie.
 — Bo widzi pan, panie Skarski, — oprócz odbicia pańskiej dłoni na dekoracji mamy jeszcze