Strona:Akademja Poznańska.djvu/21

 Nowozałożona akademja miała służyć Niemcom wszelkiego zawodu, a szczególnie nauczycielom i urzędnikom.
 Warunkiem przyjęcia było upoważnienie do służby jednorocznej w wojsku lub w inny sposób stwierdzone odpowiednie kwalifikacje umysłowe.
 Utworzono dwa wydziały: filozoficzny i prawniczy. Wykładano zaś szczególnie filozofję, ekonomję, prawo, języki, nowszą historję i nauki przyrodnicze. Odbywały się prócz tego ćwiczenia na sposób seminarjów uniwersyteckich i naukowe kursy uzupełniające dla prawników i urzędników administracyjnych, medyków, wyższych nauczycieli, ewang. teologów i nauczycieli szkół ludowych. W kursach dla nauczycieli szkól ludowych brali udział nieomal wszyscy nauczyciele całego Poznańskiego i Prus Zachodnich. Urządzono dla nich nawet zniżki jazdy kolejowej, o ile obłożyli semestr.
 W listopadzie 1906 roku utworzono z profesorów komisję, przed którą wyżsi nauczyciele zdawać mogli egzaminy uzupełniające w językach niemieckim, francuskim i angielskim, a od Wielkanocy 1910 roku zaliczano kandydatom wyższych szkół z odbytych tu czterech semestrów dwa obowiązkowe.
 Okoliczność ta ściągnęła wielu słuchaczy. Dotąd miała bowiem akademja samych wolnych słuchaczy, szczególnie kupców, przemysłowców, nauczycieli, urzędników, oficerów i techników. Również i kobiety brały udział w prelekcjach.
 Po czterech semestrach można było zdawać egzamin dyplomowy, nieobowiązujący jednak państwo do udzielenia jakiegokolwiek stanowiska.
 Później przyłączono do akademji bydgoskie seminarjum rosyjskie, a w roku 1911 także poznańską szkołę urzędniczą.
 Z braku odpowiedniego gmachu urządzono akademję początkowo w odpowiednim domu prywatnym, przy ulicy Fryderykowskiej 15. Wykłady musiały się jednakowoż odbywać częściowo w muzeum, w bibliotece lub po innych salach.
 Dopiero w roku 1910 otworzono uroczyście nowy gmach, naprzeciwko zamku zbudowany. W auli (Festsaal) tego gmachu odbywały się niekiedy koncerty lub występy naukowe.
 W półroczu zimowem 1914/15 zamieniono gmach akademji na szpital wojskowy, a wykłady liczebnie znacznie zredukowane odbywały się odtąd w bibliotece ces. Wilhelma.