Strona:Adolf Klęsk - Bolesne strony erotycznego życia kobiety.djvu/76

należne miejsce, nie powinny jednak być używane do tego celu, by w przypuszczeniu, że przez to dziewczyna wcześniej się rozwinie fizycznie, wydawać ją też wcześniej zamąż.
 Doświadczenie lekarskie wykazuje, że przeważna ilość kobiet, które zbyt wcześnie wyszły zamąż, stale potem choruje, popada w histerje, cierpi na rozmaite zaburzenia kobiece, jest bezpłodna lub ma wątłe dzieci, a co najważniejsze, jest nieszczęśliwa w pożyciu, bez względu na to, czy wyszła zamąż za bardzo młodego czy starego mężczyznę. Gdy wyszła za starszego, to tenże jej nie może zrozumieć i jak pisaliśmy już o tem, staje się poprostu nieraz niewolnicą, cierpi z powodu zazdrości starego męża i nie znajduje zaspokojenia. Nie lepiej przedstawia się sprawa, gdy wyjdzie zbyt młoda osoba za młodego osobnika. Nie mają obydwoje żadnego jeszcze doświadczenia życiowego i albo ciągle pozostawać muszą nadal jak dzieci pod wpływem rodziców i nie rozwijają przez to swojej indywidualności, albo też, gdy nie zostają pod ich opieką, popełniają rozmaite błędy życiowe, nie umią wychowywać dzieci, a co gorsza, mogą znaleźć potem łatwo osobników, którzy lepiej i silniej na nie zadziałają i zapóźno dopiero się przekonają, że popełnili zbyt wczesny i lekkomyślny krok.
 Prowadzi nas to znowu do tych samych wniosków co i na innem miejscu: małżeństwo jest zbyt poważną rzeczą, żeby wstępować w związki małżeńskie za wczas, lekkomyślnie i bez namysłu, dlatego też nie należy się z nim bardzo śpieszyć lecz sprawę tę najpierw głęboko rozważyć. Aby kobieta nie potrzebowała się spieszyć, musi jednak mieć własny chleb w ręku, wtedy dopiero może spokojnie czekać i wybrać najodpowiedniejszego dla siebie mężczyznę.
 Jak wiadomo, w Indjach panował zwyczaj, że zawierano małżeństwa w bardzo wczesnym nieraz wieku, poprostu między dziećmi.