Strona:Adolf Klęsk - Bolesne strony erotycznego życia kobiety.djvu/222

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
Niestety często kobiety po wydaniu na świat dzieci stają się, jak się to mówi, „bez pretensji“, zasklepiając się tylko w swej miłości do dzieci i nie widząc poza niemi nawet swego męża.
BYRON: Kobieta powinna być o tyle inteligentna, by zrozumiała mężczyznę, ale nie tak inteligentna, żeby go ciągle krytykowała.
ROUSSEAU: Kobieta śmieje się, kiedy może, a płacze, kiedy chce.
MANTEGAZZA: W swojej fizjologji kobiety przytacza zdanie pewnego Don Juana:

Na matkę i córkę wybrałbym angielkę
Na siostrę tylko niemkę,
Na kochankę francuskę lub rosjankę,
Na małżonkę włoszkę lub hiszpankę.

Na pochwałę trzeba dodać, że sam był włochem.
KLĘSK: Kobiety pragną widzieć w mężczyźnie wytworną elegancję, dobre ułożenie, ale gdy zobaczą że zwraca on zbyt wielką uwagę na siebie, przestaje on im się podobać.
Piękność mężczyzny nie jest zupełnie konieczna dla kobiet. Owszem w mężczyźnie pięknym wyradza się nieraz próżność i dbanie o swój wygląd, przez co zatraca męzkość i przestaje działać na kobiety.
KARIN MICHAELIS: Jeżeli dwoje ludzi tak fizycznie jak moralnie nic już nie łączy ze sobą, to powinni choćby dla przyzwoitości się rozejść.
Jedynie miłość kobiety zdolna jest podnieść mężczyznę duchowo i natchnąć go do twórczej pracy.
Do małżeństwa trzeba mieć talent.
Należałoby wprowadzić małżeństwa na próbę, naturalnie przytem o zapłodnieniu mowy by być nie mogło.