Ta ręka, którą do mnie Bestużew wyciągnął,[1]
10
Wieszcz i żołnierz: ta ręka od pióra i broni
Oderwana i car ją do taczki zaprzągnął;[2]
Dziś w minach ryje, skuta obok polskiéj dłoni.[3]
Innych może dotknęła sroższa niebios kara;[4]
Może kto z was urzędem, orderem zhańbiony,[5]
15
Duszę wolną na wieki przedał w łaskę cara[6]
I dziś na progach jego wybija pokłony.
Może płatnym językiem tryjumf jego sławi
I cieszy się ze swoich przyjaciół męczeństwa;
Może w ojczyznie mojéj moją krwią się krwawi
20
I przed carem jak z zasług chlubi się z przeklęstwa.[7]
Jeśli do was, zdaleka, od wolnych narodów[8]
Aż na północ zalecą te pieśni żałosne
I odezwą się z góry nad krainą lodów:[9]
Niech wam zwiastują wolność, jak żórawie wiosnę!
25
Poznacie mię po głosie! Pókim był w okuciach,
Pełzając milczkiem jak wąż łudziłem despotę:[10]
Lecz wam odkryłem tajnie, zamknięte w uczuciach,[11]
I dla was miałem zawsze gołębia prostotę.[12]
- ↑ w. 9 w R1: Do mnie wygnańca rękę.
- ↑ w. 11 taczki ] taczek R1.
- ↑ w. 12 w R1: Kopie miny do polskiej przykowana dłoni.
- ↑ w. 13 w R1: Innych może spotkała ieszcze sroższa kara.
- ↑ w. 14 Kto z was ] Ktory R1.
- ↑ ww. 15—20 odnoszą się zarówno do obu poetów rosyjskich: Żukowskiego i Puszkina, którzy wydali poematy: Na wzięcie Warszawy. Ocenę tych wierszy podał Włodzimierz Spasowicz w studjum Mickiewicz i Puszkin przed pomnikiem Piotra W. (Pam. Tow. Mick. I. 27—31.)
- ↑ w. 20 w R1: I chlubi iak z zasług z narodów przeklęctwa.
- ↑ w. 21 od wolnych narodów ] z krainy swobody R1.
- ↑ w. 23 nad krainą lodów ] śród cieniów i lodów R1.
- ↑ w. 26 Pełzając milczkiem ] Pełzałem milcząc R1 nad tem u góry (Chytrością we); łudziłem ] bym uwiódł R1.
- ↑ w. 27 w R1: (Ale) Le wam pokayłem (gło) wszystkie me uczucie.
- ↑ w. 28 w R1: z wami zawsze miałem.
