Strona:Życie płciowe i jego znaczenie.djvu/223

chubą — to nie sakrament a świętokradztwo, mogące zamieszkać jedynie w jaskini zobopólnego przeniewierstwa!
 Małżeństwo wedle Boga, to ołtarz gorącej miłości, która jest i musi być wzajemnie szczerą. Taka miłość: tu, wybucha jak burza, wstrząsająca całą istotą do bezdennej głębi; ówdzie, wstępuje wolnym, cichym krokiem, miękko, lecz coraz ściślej ogarnia nieświadomą duszę, — stosownie do temperamentu — zawsze i wszędzie z bezwzględnem oddaniem. Tylko taka miłość trwa niezmiennie, nigdy nie przekształca się ani w przyjaźń ani w nienawiść — zawsze pozostaje sama sobą.
 Taka miłość zawsze wierna — mimo zdrady, pogardy, poniewierki — zawsze jednakowa!
 Prawdziwa miłość nie zna zawiści, zazdrości.... Te nizkie uczucia są wytworem samolubstwa, związanym z ciągłem zwątpieniem; miłość ufa bez granic.
 Młodzież męska i żeńska powinna być sposobioną od kolebki do miłości nie bojącej się różności klasy ani stanu, bo istotnie i całkowicie wszechludzkiej.
 W małżeństwach opartych na takiej miłości, nie da je się uczuwać próżnia duchowa, która zwykle rozprzęga stadła, związane tylko względami materjalnemi, męża pędzi do karczmy i rozpusty a w żonie rozwija namiętność ku strojom, plotkom i co ztąd wynika. W małżeństwach zawartych z istotnej miłości, wzajemna potulność i wyrozumiałość, wspólne zabiegi domowe i rodzinne wystarczają obojgu za wszystko i na wszystko.
 Małżeństwo prawdziwie rzetelne zostaje zawarte m już od chwili pierwszego stopienia się dwóch dusz w jedną siłę, niezależnie od obrządków ślubnych. Wygłoszenie publiczne takiego związku sta-