dzaju drugich rękawków. W łapki te układa się ręce dziecka i przymocywa je tak, aby się nie mogły wysunąć. Wtenczas może dziecko ręce swobodnie poruszać i dotykać niemi głowy i piersi, ale nie może spuszczać rąk do podbrzusza a więc i płciwa. Dołączona tu rycina objaśnia, w jaki sposób każda matka może sobie łatwo sporządzić taki kaftanik ze zwykłej koszuli. Zaznaczamy na koniec, że celem powstrzymania dzieci od nałogu samopłcenia lub uleczenia popadłych w nałóg, potrzebne jest ścisłe współdziałanie domu i szkoły. Spostrzeżenia swoje rodzice i nauczyciele powinni sobie nawzajem powiadać, jako też wspólnie obmyślać, sposoby działania, pracować ręka w rękę. Nauczyciel, jeżeli ma działać na dziecko korzystnie, umoralniająco, powinien znać usposobienie i właściwości dziecka; rodzice powinni dokładnie wiedzieć, nietylko jak dziecko postępuje w naukach, lecz i jak zachowuje się pod każdym względem. Rozdzielenie płci w szkole, — osobne klasy dla chłopców, osobne dla dziewcząt — zdaniem naszem są niepotrzebne; dzieci wychowane w należytej wstydliwości umieją szanować swe narządy płciowe, widok drugiej płci i obcowanie z nią nie może ich podrażniać ku wyuzdaniom płciowym. Przeciwnie,
