nieopatrznego, silnego uderzania dzieci po grzbiecie, lub przy „przekładaniu“ po kończynie kręgosłupa. Następuje wówczas podrażnienie nerwów, mających związek z narządami płciowemi, a zatem oddziaływanie odruchowo na wyobraźnię dziecka, jak zaznaczono powyżej.
Rodzice i wychowawcy powinni o tem pamiętać i unikać wszystkiego co może drażnić nerwy dziecięce, związane z narządami płciowemi; trzeba uważać, żeby dzieci nie bawiły się częściami rodnemi, czy to własnemi czy innych dzieci — uważać, żeby n. p. chłopcy nie trzymali rąk w kieszeni, co nieraz pobudza ich do tej niewłaściwej zabawy (często odpatrzonej od innych), itd.
Skoro zaś zaczynają rozwijać się narządy płciowe u dziecka, wtedy należy je otoczyć szczególną opieką. Wtedy to, usłyszane od starszych nieostrożne słówko, podpatrzone u starszych dzieci rozpustne igraszki, niedbałe gadanie sług itd. są zdolne popchnąć dziecko w objęcia strasznego nałogu, przyzwyczaić je do nadużywania narządów płciowych, osłabiającego na długo, i nieraz będącego powodem długotrwałych chorób, nadczułości nerwów (nerwowości) i wielu niepowodzeń w życiu, wynikających z braku dość silnej woli.
Pamiętajmy, że silna wola jest podstawą moralności, a zatem szczęścia w życiu człowieka. Baczmy, by w czasie budzenia się popędu płciowego nie nadwerężyły się w dziecku podstawy szczęścia życiowego.
Starajmy się zachowywać dziecku wstydliwość, która go uchroni od zboczeń.
Ale wstydliwość ta powinna być nie ślepa, lecz oparta na odpowiedniem pouczeniu — o czem niżej.
