Franciszek w czasie postu miewał w Asyżu kazania i wdziękiem swej wymowy zachwycił swych rodaków. Klara, 18-letnia dziewica, pragnąc poznać apostoła, o którym cuda opowiadano poszła z matką i siostrą Agnieszką na jego kazanie. Widzi go, słyszy, podziwia, i od tej chwili obiera go sobie za przewodnika swego życia, poświęca się Bogu, składa ślub dozgonnego dziewictwa, udaje się do Najśw. Panny Anielskiej i prosi Franciszka o wskazanie drogi doskonałości. Franciszek ostrzygł jej włosy, na znak porzucenia próżności świata, włożył na nią grubą pokutną suknię, przepasał sznurem i pokrył głowę gęstą zasłoną. Potem złożyła śluby u stóp Niepokalanej Dziewicy i rozdała ubogim wszystko. Franciszek zaprowadził ją do klasztoru św. Pawła, następnie napisał regułę i w ten sposób założył Zakon II. dla dziewic zakonnic Klaryskami, albo Franciszkankami zwanych. Pierwszą towarzyszką Klary była jej siostra: Agnieszka, 16-letnia dziewica. Św. Klara z rodzoną siostrą św. Agnieszką, niech ci będą wzorem odwagi.
Chcesz zostać świętą, nie zważaj na złych ludzi, ani na ich drwinki.
Strona:Święty Franciszek Seraficki w pieśni.djvu/151
Ta strona została przepisana.
