Koronowana już jest Panna w niebie,
Odziana słońcem, siedzi wedle ciebie
Jezu, tyś rzucił pod jej święte nogi,
Księżyc dwurogi.
Chwała bądź Bogu w Trójcy jedynemu,
Ojcu, Synowi, Duchowi świętemu:
Temu, który jest w osobach trojaki,
W Bóstwie jednaki.
I Matce Syna bez zmazy poczętej,
Panience świętej.
Pójdźże Oblubienico moja! pójdź z Libanu: będziesz koronowana. Znak wielki ukazał się na niebie: Białogłowa odziana słońcem a księżyc pod nogami jej, a na głowie jej korona ze dwunastu gwiazd. (Allel.)
V. Korona złota na głowie jej. (Allel.)
R. Wyrażona znakiem świątobliwości. (Allel.)
V. Panie wysłuchaj i t. d.
Boże któryś błogosławioną Pannę Maryją Syna twego Rodzicielkę, wiecznem i szczęśliwem weselem w niebie słusznie ukoronowaną uweselić raczył: racz nam to dać
miłościwy Panie; abyśmy do onego niewymównego wesela do którego ona jest wzięta, za prośbami i zasługami jej przyjść sobie zasłużyli. Przez tegoż Pana naszego i t. d.
