Ta strona została przepisana.
Gdy się dziatki wiecznej matki,
Dzielą chlebem, cieszą niebem,
Za jałmużny z ręki, czynią z dusz jutrzenki.
Ziemskich rozkoszy, swym nieprzyjaciołom
Gdy Bóg użycza, cóż dziatkom? Aniołom?
Co da miłym? jeśli zgniłym
Grzesznym daje słodkie kraje,
Mówiąc: wspomnij synu, żeś wziął w życiu dobra.
Śliczność niezmierna, dobroć niepojęta,
Jak uczci świętych dusz czysle orlęta;
Żadne oko tak wysoko,
Nie zajrzało, jak tam ciało
Każde sprawiedliwe, w słonce się oblecze.
PIEŚŃ XIII.
O Duchu Przenajświętszym.
