Strona:PL Jan Kasprowicz-Dzieła poetyckie t.4.djvu/277: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Status strony | Status strony | ||
| - | + | Uwierzytelniona | |
| Treść strony (podlegająca transkluzji): | Treść strony (podlegająca transkluzji): | ||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
kankanowych stracił słuch |
kankanowych stracił słuch |
||
Na melodyę hymnów wiecznych — |
Na melodyę hymnów wiecznych — |
||
tak opasły |
tak opasły charcze leń, |
||
W którym — patrzcie — nie mózg ludzki, |
W którym — patrzcie — nie mózg ludzki, |
||
lecz zwierzęcy myśli brzuch. |
lecz zwierzęcy myśli brzuch. |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
Tak, jak dawniej, w harfach swoich |
Tak, jak dawniej, w harfach swoich |
||
więzi krwawy błysk i grom, |
więzi krwawy błysk i grom, |
||
Tylko — Zewsów nie spotyka... |
Tylko — {{Korekta|Zewsów|Zeusów}} nie spotyka... |
||
Od promiennych raju wrót |
Od promiennych raju wrót |
||
</poem><br /> |
</poem><br /> |
||
Aktualna wersja na dzień 22:11, 4 wrz 2017
Ta strona została uwierzytelniona.
XII.
Powiadają, że w nas niema
tytanicznych owych tchnień,
Wstrząsających granitami;
że po świecie ten nasz duch,
Nieświadomy celów swoich,
błądzi dzisiaj, nikły cień
Bohaterów, co w martwotę
wprowadzali życia ruch.
Któż to mówi? Dąb zielony!?
Nie! Odarty z liścia pień!
Robaczywy tłum, co w wrzaskach
kankanowych stracił słuch
Na melodyę hymnów wiecznych —
tak opasły charcze leń,
W którym — patrzcie — nie mózg ludzki,
lecz zwierzęcy myśli brzuch.
Z ogniem świętym, tak, jak dawniej,
idzie przez świat śpiewny lud;
Tak, jak dawniej, w harfach swoich
więzi krwawy błysk i grom,
Tylko — Zewsów nie spotyka...
Od promiennych raju wrót