Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/46

kładać ś. taborem, zbierać ś. gdzie z wziętemi zapasami w celu zabawy i ucztowania; obozować.

 Taborowy, tur., należący do obozu, obozowy.

 Taboryci, nazwa sekty najżarliwszych Husytów w Czechach.

 Taborzanin, tur., należący do taboru, stojący taborem, obozujący.

 Tabu, austral., osoba, drzewo, przedmiot jako świętość nietykalna, której dotknięcie jest karane śmiercią.

 Tabula franca (franka), wł., wspólna uczta, w której każdy za siebie płaci.

 Tabula rasa (raza), łć., dosłownie: tablica gładka; czysta kartka; pusta przestrzeń ziemi; umysł jeszcze nie uprawiony przez naukę, nieświadomy; zniszczenie, po którym nic nie pozostało.

 Tabularjum, łć., archiwum.

 Tabularjusz, łć., utrzymujący protokół, protokólista; pisarz, prowadzący rachunki.

 Tabularny łć. wyciąg = wyciąg hipoteczny; t-a posiadłość = większa własność rolna; t. świadek = którego zeznania zapisuje się do protokółu.

 Tabulatura, łć., dawne pismo muzyczne, w którym oznaczano tony nie nutami, lecz literami; zbiór przepisów, dotyczących tworzenia pieśni, obowiązujący u meistersingerów średniowiecznych; płótno, na którym się maluje; z t-y = przesadnie, z partesu.

 Tabulet, łć., kram przenośny, składający ś. ze stołu z szufladami do chowania towarów.

 Tabulat, łć., blaszane nakrycie fontanny; podłoga z tafli.

 Tabun, tat., stado dzikich a. zdziczałych koni na stepach.

 Tabunowy, Tabunny, tat., dotyczący tabunu, stepowy.

 Tabuńczyk, tat., pasterz, pilnujący bydła w stepach.

 Taburet, Taboret, fr., krzesełko bez poręczy i oparcia, stołek (fig.).

 Taca, tur., naczynie drewniane a. metalowe, płaskie, o mało wystających brzegach, na którym przynosi ś. butelki, szklanki, kieliszki, filiżanki, talerze.

 Tacbir, nm. — p. Taśbir.

 Tacet, wł., gatunek narcyza o kwiatach dzwonkowatych.

 Tacher, nm., tuzin.

 Tachlować, nm., mieniać, zamieniać, szachrować.

 Tachograf, gr., przyrząd do szybkiego robienia odbitek pisma lub rysunku.

 Tachometr — p. Tachymetr.

 Tachrać, Tarchać, gadać, bajać.

 Tachydrom, gr., szybkobieg.

 Tachygrafja, gr., sztuka szybkiego pisania, stenografja.

 Tachylit, gr., szklista masa, z której składają ś. niekiedy żyły bazaltu.

 Tachylitowy, gr., złożony z tachylitu.

 Tachymetr, gr., szybkomierz, cz. przyrząd do szybkiego mierzenia i oznaczania odległości; przyrząd do mierzenia i oznaczania szybkości płynącej wody, ruchu statków, pociągów, obrotu maszyn dynamoelektrycznych (f.).

 Tacka, tur., zdr. od Taca.

 Taczać, posuwać zwolna coś okrągłego po powierzchni płaskiej a. pochyłej, lub jaki przedmiot na czymś okrągłym toczyć; t. ś., przewracać ś. z jednego boku na drugi, przewalać ś.; słaniać ś. idąc, zataczać ś.