123. Nie będziesz ty, się, Czasie, chełpił, żem się zmienił;
Z dnia na dzień możesz nowe wznosić piramidy,
Ja nakształt nowych cudów nie będę ich cenił,
To tylko w nowej szacie starodawne zwidy.
Życie nasze jest krótkie, więc z wielkim podziwem
Widok twojej starzyzny oczy nasze chłoną;
Sądzim, żeśmy pragnieniem stworzyli ją żywem,
Miast wspomnieć, że nam o czymś takim już mówiono.
W pogardzie mam więc ciebie i kronikę twoją,
Wczoraj i dzisiaj są mi rzeczą obojętną,
W tani szych kłamstwa karty twoich ksiąg się stroją,
A co druga pośpiechu twego nosi piętno.
Ślubuję tedy święcie: W złym i dobrym losie
Będę wierny na przekór tobie i twej kosie.
