Sonety (Shakespeare, 1913)/XLII

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor William Shakespeare
Tytuł Sonety Shakespeare’a
Wydawca Gebethner i Wolff
Data wyd. 1913
Druk W. L. Anczyc i Sp.
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Maria Sułkowska
Źródło Skany na Commons
Inne Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
XLII.

Żeś Ty ją posiadł, to nie gorycz cała;
Choć rzeknąć mogę, żem ją kochał tkliwie,
Najsroższym bólem, że Ciebie zabrała,
Stratą w miłości, co dotyka żywiej.
Miłośni zdrajcy, miłość Was tłomaczy:
Wszak Ty ją kochasz za to, że mnie miła,
Iż wszystko moje w miłosnej ma pieczy,
Więc z druhem moim miłość mą zdradziła.
Gdy Ciebie tracę, zguba zyskiem lubej,
A gdy ją tracę, druh cieszy się stratą.
Oboje tracę, siebie znajdą zguby.
Miłość ich krzyża darzy mnie zapłatą.
Słodkim pochlebstwem smutnej sprawy sedno:
Ona mnie kocha: druh i ja to jedno.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: William Shakespeare i tłumacza: Maria Sułkowska.