Smutek jesienny

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Tytus Czyżewski
Tytuł	Smutek jesienny
Pochodzenie	Lajkonik w chmurach
Wydawca	Gebethner i Wolff
Data wydania	1936
Druk	Drukarnia Literacka
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

SMUTEK JESIENNY

W górze po niebie lecą bociany
W kościele dzwonią dzwony
Żółty liść z lipy leci
Dąb rudym liściem odziany
Nad wodą z mgieł opony
Złote światło zorzy na niebie świeci
Nie śmieje się słońce dzisiaj, nie
Nie błyśnie skrami potok, nie.
Po bladej ścierni wlecze się dym
W cmentarzu smutny śpiewają hymn.
Trumna uderza o grobu ścianę
Trupie, dni twoje będą zapomniane
I zapach grobu i zoranej ziemi
Westchnienie żywej piersi i jodeł smentarnych
Cicha śpiewka pastucha i senne marzenie
I chmury ciemne co idą powoli
I bieg myśli niespokojnych gwarnych
Szelest liści i zblakłe wspomnienie.
(1906.)

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Tytus Czyżewski.