Siedzi ptak na bukowinie

	<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Siedzi ptak na bukowinie
Podtytuł	368. z p. Gliwickiego.
Rozdział	Pieśni miłosne, b. żartobliwe
Pochodzenie	Pieśni Ludu Polskiego w Górnym Szląsku
Redaktor	Juliusz Roger
Wydawca	A. Hepner
Data wyd.	1880
Miejsce wyd.	Wrocław
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

[181]

368.

z p. Gliwickiego.

$\relative d' { \time 3/4 \set Staff.midiInstrument = #"flute" \key bes \major \autoBeamOff f8. f16 g4 a | bes4. d8 c a | bes8. g16 f4. r8 | c'8. c16 d4 e \break f4. a8 g e | f8. d16 c4. r8 \bar "[|:" f8. g16 f4 d | bes4. d8 c a \break \stemUp bes8. \stemNeutral g16 f4. r8 \bar ":|]" s } \addlyrics { Sie -- dzi ptak na bu -- ko -- wi -- nie, sku -- bie mech, sie -- dzi ptak na bu -- ko -- wi -- nie, sku -- bie mech: szwar -- na pan -- no, daj mi gę -- by, bo -- bym zdechł. }$

Siedzi ptak na bukowinie,
Skubie mech: —
Szwarna panno, daj mi gęby,
Bobym zdechł.

Nie zdechniesz ty, stary dziadzie,
Nie zdechniesz,
Dokąd się ty mojéj gębuśki
Nie dotkniesz.

[182]

Przestanieszci, dziéweczko,
Tańcować,
Jak ty będziesz dzieciąteczko
Piastować.

Przestanę téż, stary dziadzie,
Albo nie,
Twoje nogi wybiegane,
Moje nie.

Dam ja mojéj piastuneczce
Dwa bite,
To mi weźmie dzieciąteczko
Powite.

Dam ja mojéj piastuneczce
Kęs złota,
Nie wrzucić mi dzieciąteczka
Do błota.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: anonimowy, Juliusz Roger.