Słownik etymologiczny języka polskiego/zez
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
zez, ‘szóstka w rzutach kostkowych’, od 15. wieku ogólne, później zyz; przeniesione na wzrok: »zezem patrzyć«, zezować, zezowaty, i zyz, zyzowaty (mamy na to liczne wyrażenia: rozoki, brlokowaty, »świdrem patrzyć«); z niem. ses, die Sechs (z łac. sex, ‘sześć’). Przysłowie, szczególniej częste u Potockiego: »jak goły na zyzie« (inni mówią: »jak goły na ledzie«), o ‘niepewnym bycie’, np.: »codzień śmierci jak goły czekając na zyzie«. Jest i zys, nazwa rodzaju ‘orłów’; Cygański w pierwszem wydaniu 1584 r.: sys, p. suseł. Pomijamy imiona Zych, Zyś, zdrobniałe do Zygmunt.
