Słownik etymologiczny języka polskiego/suseł
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
suseł, ‘krzeczek’; prasłowiańskie; u Czechów sysel (stąd niem. Zeisel-maus pożyczone); nazwa kilku drobnych szczepów słowiańskich nad Łabą i nad Drawą; u nas, jak i krzeczek, na ‘pijaków’ przenoszone: »pije jak suseł«, prawdopodobnie od wysysania (rus. suslit’, ‘pić’, susło, ‘braha’), chociaż w istocie zwierzątko, jak i krzeczek (skrzeczek), od pisku przezwane: cerk. sysati, ‘syczeć’, u nas sys, nazwa ‘orła’ (u Cygańskiego 1584 r.), jak krzeczot lub rarog od dźwięku; por. niem. sausen, dawne sūsōn, ‘huczeć’.
