Słownik etymologiczny języka polskiego/zbuk
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
zbuk, i zbęk, dzbuk, o ‘jaju niezalężonem, zapartku’, ale i o wszystkiem ‘zepsutem, cuchnącem’; zbucznieć, ‘zbutwieć’: »jako drzewo nie hnet zbucznieje«, »aby ciało w grobie nie zbuczniało«; zbuczał r. 1500, ‘uwiądł’; p. buczeć.
