Słownik etymologiczny języka polskiego/zanowiec
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
zanowiec, albo, jak u ludu, janowiec; odmiany tej nazwy dla roślin ‘genista’, ‘cytisus’, bywają wszelakie; u samego Stanka 1472 r.: janobyt, janosiet, sianowieś (?, pisane schanovesz), sianożęć, żnisiano, zanowiec (później i zarnowiec!); r. 1500 zanowiec (o innej roślinie); u innych Słowian: serb. zanowjet, czes. janowec i janofít (por. janobyt!); połączenie z nazwą św. Jana chyba pozorne: gdyż wtedy odkwita, a czas na siano!
