Słownik etymologiczny języka polskiego/zankiel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
zankiel, ‘sprzączka’, z niem. Senckel; zanikiel(!) r. 1500, zenkiel. Jest i drugie zankiel, roślina ‘krostawiec’ albo ‘rannik’ (dla gojących właściwości), nawet ‘żywiec’, r. 1472 zankiel, później i zanikiel i sanikl, ale to pożyczka łacińska: sanicula (od tejże właściwości nazwana, od sanus, ‘zdrów’), także sanaria.
