Słownik etymologiczny języka polskiego/wy-
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
wy-, przedrostek; służy pytaniu: skąd?, wyjść, wypędzić, wyłożyć (wykład; niem. auslegen); wyraża dokonanie czynności: wymalować, wyspać się (niem. ausschlafen); dziś tylko na Zachodzie i Rusi; na Południu mają zamiast niego brakujące nam iz-: iziti, ‘wyjść’, izłożiti, ‘wyłożyć’, ale u Słowieńców istnieje wy- narzeczowo do dziś, i w najdawniejszym ich zabytku (kazania z 11. wieku) wignati, ‘wygnać’, widati, ‘wydać’, a tak samo w cerk. głagolickich zabytkach, np. w psałterzu z Synaju. Oboczne do u (p.); w- przydech.
