Słownik etymologiczny języka polskiego/wrzód
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
wrzód, owrzedziały, wrzedzisty, wrzedliwy, wrzedzić; wrzedzienica, ‘absces’; śpiwrzód, ‘roślina lecząca wrzód’. Prasłowo; cerk. wrěd, ‘szkoda, rana, trąd’, wrěditi, ‘szkodzić’, tak samo na całem Południu, bułg. wrěda, ‘szkoda’, serb. wrijedjati, ‘wrzedzić (ranę)’; czes. wrzed, łuż. (b)riod, rus. wried, wriedit’, wriednyj, ‘szkodliwy’, powrieżdienyj, ‘ułomny’, małorus. weredyty, wereżenyj, z czego nasze nad-wereżać, nadwerężyć (p.). Brak w lit.; chyba w nazwie ‘żaby’, łotew. wardē, lit. warglē i warle (gl z dl, jak nieraz)?
