Słownik etymologiczny języka polskiego/womity
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
womity, womitować, ludowe wonity, wonitować; z łac. vomitus, od vomere z *vemere, prasłowa u wszystkich Arjów: lit. wēmti, wimdyti, wemałai; ind. wamiti, pers. wamitan, grec. emeō (stąd emetyk); Słowianie jedyni je stracili.
