Słownik etymologiczny języka polskiego/wieczór
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
wieczór, wieczorny, wieczerzać, wieczerza, wieczer(z)nik, podwieczorek, i skrócone we wczora(j), wczorajszy, wczorejszy (por. co do e cztery lub rzkomo); prasłowa; cerk. weczer, weczerja i wczera (z wĭk-), i tak u innych Słowian; lit. wakaras, ‘wieczór’, wakarinis, ‘wieczorny’; słowiańskie i litewskie przypominają wyraźnie łac. vesper, ‘wieczór’ (stąd nasz nieszpór, p.), i grec. hesperos, hesperinos, i niem. West, ‘zachód’, ale różnią się dalsze ich spółgłoski. Nasza wieczorynka (od »Litwy«) z ruska, zamiast wieczorek; wieczernica, ‘gwiazda wieczorna’.
