Słownik etymologiczny języka polskiego/wiadro
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
wiadro, wiaderko, wiadereczko (r. 1564); prasłowiańskie; tak samo i to samo u wszystkich Słowian; cerk. wědro, tylko małorus. wedro, zamiast *widro, niezgodne w samogłosce. Od Słowian pożyczyli nazwę cały Bałkan, Turcy, itd. Przyrostek -ro, pień ten sam co w woda (p.); por. grec. hydria, ‘wiadro’, od nazwy ‘wody’, hydōr.
