Słownik etymologiczny języka polskiego/wązki
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
wązki, węższy, zwężyć, wąziutki; wąza, ‘robota pszczela’; prasłowo; tak samo u wszystkich Słowian (bez przydechowego w-): cerk. ązŭk, rus. uzkij, serb. uzak i uzan, czes. úzký; ż w zwężyć (czes. súżiti, słowień. wōżīna) polega na ż stopnia wyższego: węż-szy. Lit. anksztas, ‘wązki’ (k wsunięte trybem litewskim); ind. ąhu-, ‘wązki’, awest. ązah-, ‘ucisk, bieda’; grec. anchō, ‘ściskam’; łac. angustus, ‘wązki’, angor, ‘bojaźń’, angina (o ‘bolu gardła’), bo ango znaczy ‘ściskam, duszę’; goc. angwus, niem. enge. P. wiązać, węzeł, gążew.
