Słownik etymologiczny języka polskiego/ustać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
ustać, ustanie, w biblji o ‘zmęczeniu’: »nogi jich nie ustały«, »prze ustanie«, ‘dla znużenia’; ale ustawa nic innego niż ‘postanowienie’, ustawić, ustawny, ‘ciągły, uporny’; ustawiczstwo, z czeska, ustawiczny, ‘trwały’; ustanowić, ‘utwierdzić’, »ustanowi się korab«, biblja (stanął, Leopolita). Tak samo czes. ustalý, ‘znużony’, ustawiczstwí, ‘stałość’. P. stać; por. staw i stan.
