Słownik etymologiczny języka polskiego/urwa

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

urwa, p. rwać; urwisko; urwaniec, urwański (sposób, »na urywczą«, ‘na wyrywki’, ‘wyrwancja’; »urwańska ulica«, ‘gdzie zdzierają’, por. lwowską Zarwanicę); urwisz (por. na odrwisz); urwipołeć. Ale urowieś, ‘marnotrawca, co wszystko przehulał’, może od pp. Urowieckich się wylągł: »jeśli nie chcesz mieć z syna urowiesia«, ‘utracjusza’, Opaleński w satyrze na młodzież utratną, »więc bądźcie Urowieckim wszystkim swym przykładem«, »do herbownego urowieskiego« (o ‘żebrzącym szlachcicu’), Potocki.