Słownik etymologiczny języka polskiego/trzeba
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
trzeba, potrzeba, potrzebny, potrzebować; obok trzeba od 18. wieku skrócone trza; prasłowo; cerk. trěba, trěbě jest, ‘potrzebny’, rus. triebowat’ ‘wymagać’, upotriebit’ ‘użyć’. Pruskie (z niemą): enterpo, ‘pomaga’, enterpen, ‘pożyteczny’, lit. tarpa, ‘powodzenie’, tarpti, ‘wieść się dobrze’; ind. tarpati, ‘nasyca się’, tarpajati, ‘nasyca’, awest. thrafdha-, ‘nasycony, zadowolony’; grec. terpō, ‘raduję’, terpomai, ‘raduję się’.
