Słownik etymologiczny języka polskiego/trzeźwy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
trzeźwy, w 16. i 17. w. trzeźwi, trzeźwość, dawniej i trzeźwiość, wytrzeźwieć, i t. d., narzeczowo z k-, okrzeźwieć (jak kwardy). Prasłowo; cerk. trězw; w słowień. bywa i z s-: strězen i strěziw, obok trěziw; czes. strzizwý; na Rusi i i. przestawiają brzmienia: małorus. twerezyj, rus. narzeczowe twieriozyj obok t(e)rezwyj.
