Słownik etymologiczny języka polskiego/trząść

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

trząść, trzasnąć, trząchnąć, wytrzęsać, roztrząsać, natrząsać się itd.; trząskiem, ‘truchtem’, wtrząski; trząśćca, ‘febra’; trzęsigłów; trzęsawisko, trzęsawica. Prasłowo; cerk. tręsti, tręsą, z wokalizacją o: trąs, ‘trzęsienie ziemi’, trąsiti, ‘trząść’; tak samo rus. trjasti i trus, ‘tchórz’, trusit’, ‘tchórzyć’. Urobione tręs- przyrostkiem -s od trem-, ‘trząść’, litew. trimti, ‘trząść się od zimna’, tremti, ‘odstraszać, odganiać’, sutraminti, ‘dotknąć się’; grec. tremō, ‘drżę’, łac. tremo (stąd u nas trema, ‘obawa’); ind. wyłącznie z s, trasati, ‘boi się’, awest. tarszta-, ‘bojażliwy’.