Słownik etymologiczny języka polskiego/trud
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
trud, trudny, trudzić, utrudzać; trudza w Ezopie; utrudniać, zatrudnienie, i t. d.; prasłowiańskie; cerk. trud, truditi, w tem samem znaczeniu; trużenik w sielankach Zimorowicowych z ruskiego, o ‘pątnikach’, »grzeszne ciało trużyć«. Z ruskiego poszło w 17. wieku i trużelnik, ‘szalony’, trudzielnik u Potockiego. Oboczne trąd (p.). Z pniem o wokalizacji u łączą łac. trūdo, ‘trącam’, goc. us-thriutan, ‘trudzić’, niem. Ver-druss, verdriessen (dawne drōz, ‘trud’).
