Słownik etymologiczny języka polskiego/tercjarz
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Data wydania | 1927 |
Wydawnictwo | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
![]() | |
![]() |
tercjarz, tercjarka, ‘należący do »trzeciego zakonu« św. Franciszka’; tercjan; tercja, ‘godzina kanoniczna’; tercyna, ‘wrotka trzywierszowa’; tercerol, ‘pistolecik’ (włos. terzeruolo); tercynela i tercjanela, nazwa ‘materji’ (włos. terzanella, ‘lichy jedwab’); wszystko od łac. tertius, ‘trzeci’ (włos. terzo).