Słownik etymologiczny języka polskiego/temperować
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
temperować, »zatemperować ołówek«; dawniej temperalik, ‘scyzoryk’; od łac. temperare (skąd i temperatura i temperament; włos. temperare, o piórach, temperatojo i temperino, ‘scyzoryk’), ‘uskramiać, mieszać’; od łac. tempus, włos. tempo, ‘czas’, ‘miara, takt’ (w muzyce); por. temporyzować, ‘odkładać do czasu’; wszystko od oznaczenia ‘ograniczenia w miejscu (templum) i czasie’.
