Słownik etymologiczny języka polskiego/targ
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
targ, targować, targowisko, targowy; dawne tarżyć, jeszcze i w 17. wieku w obiegu, później ginie; targowica, targownik; u nas tylko o ‘handlu’, ale w cerk. (a stąd i w rus.) wedle grec. panēgyris (skąd panegiryk) i ‘obchód uroczysty, tryumf’: torżestwo, torżestwiennyj. Prasłowiańskie, doszło i na Północ; nord. torg (z ruskiego); Triest z Tergeste, to samo.
