Słownik etymologiczny języka polskiego/szkot
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szkot, nazwa ‘tkaniny’, wożonej przez Szkotów: »na starość szkotu za sobolą jupę«, »(frochtarz) woził wstążki, szkot, włóczki«, Potocki. Szkotów samych nazywano i Szotami: »do sukiennic Szoci«, »Szoci się z towarem rozjadą«, Potocki; od Scotus (z czem nazwa skot, ‘skojec’, nic nie ma spólnego, chociaż go czasem i szkotem piszą). Szkoci wędrowni byli szczególniej w 17. wieku u nas liczni; jeden z nich, Loechius, i w literaturze się zapisał.
