Słownik etymologiczny języka polskiego/szary
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szary, szarawy, szarzeć; szaruga (to samo co szarga, p.); szarza (‘barwa szara’); szarak i szaras (tak odziany musi ustąpić »pozłocistemu«, u Reja) albo szaraczek (»szlachta szaraczkowa«); szarapatka (znaczy to samo; dziś u Hucułów tyle co ‘surdutowiec’), odmieniane w 18. wieku w szerepetka, szeromyżnik (ruskie, nic nie ma spólnego z »szaremi myszami«!); szarzyzna, wyszarzany, »szarzać ubranie«; to samo co siary w siarka, szarak = sierak; tylko u Słowian zachodnich (czes. dawne szierý), gdy na Południu i Wschodzie wyłącznie siery panuje: cerk. sěr, rus. sieryj, słowień. ser, ‘blondyn’, serb. sierak, ‘zmierzch’. Pień ten sam co w siara, siwy, szady. W słowniczku 1500 r. trzykrotnie szara; zamiast zwykłej siary (‘zsiadłe mleko’, albo i ‘kapalica’)?
