Słownik etymologiczny języka polskiego/szarga
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szarga, ‘burza, zawierucha, pluta’, zaszargany (o ubiorze), szarganiec, ‘oberwaniec’, wszystko dopiero od 17. wieku; por. szarpać; rus. szurga, ‘zamieć’, nasze szurgot: wymiana samogłosek jak w turkot i tarkot, burczeć i barczeć, purchawka i parchawka, itd.
