Słownik etymologiczny języka polskiego/strzykać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
strzykać, dawniej i strzekać, strzykawka; i z samem r: strykać, strukać, a bez s-: trukać (u Morsztyna r. 1620 »chrościele strzykały«, a »żóraw strukał«); stri- i stru- mieniają się więc; por. strzyc.
