Słownik etymologiczny języka polskiego/stado
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
stado, stadny, stadnina; stadnik, ‘ogier, samiec’; stadowy; »dwie małe stadzie«, biblja. Prasłowo, p. stać (przyrostki z-d tworzą nazwy zbiorowe); Długosz zowie stadem ‘obchody pogańskie uroczyste’, ale to jego własny wymysł; anglosas. stod, niem. dawne stuot, ‘stado koni’ (dziś Gestüte, stadnina, Stute, ‘kobyła’); lit. stodas, o ‘sadzonkach’, łotew. stadīt, ‘sadzić’.
