Słownik etymologiczny języka polskiego/sprawa
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Data wydania | 1927 |
| Wydawnictwo | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
sprawa, p. prawy; sprawiedliwy i sprawiedlny (sprawiedlność w psałterzu, obok sprawiedność), od 14. wieku znane (w biblji itd.); polskie postaci były krótsze: sprawny, ‘sprawiedliwy’, w psałterzu; sprawny, sprawnie, jeszcze w 16. wieku tyle co ‘sprawiedliwie, szczerze, istotnie’; postaci z -dl- chyba czeskie; od nas zaś sprawiedliwo(ść) i na Ruś przeszło.
