Słownik etymologiczny języka polskiego/skomoroch
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
skomoroch, »po skomorosku«; w tej postaci, w 16. i 17. wieku, pożyczka z ruskiego, o ‘niedźwiednikach’, ‘dudarzach’, i ‘chodzących z lalkami, t. j. marjonetkami’; ale w 15. wieku jest przymiotnik skomrośny albo skomroszny, o ‘bezwstydnym, nieskromnym’ (do dziś po narzeczach, zniekształcone: szkowrośny, skowryśny itp., o ‘wesołym, zwinnym’), i ten dowodzi, że to słowo prasłowiańskie, nie z grec. zmyślonego ni z innego obcego słowa czy imienia; wywód jednak niepewny; może przedrostek sko- i *morch od moroczenia, ‘tumanienia’ (?).
