Słownik etymologiczny języka polskiego/skomleć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
skomleć, skamlać, o ‘psim skowycie’; prasłowiańskie; cerk. skomati i skomljati, o ‘chrząkaniu świń’; czes. skomliti (i skoliti), o psie; rus. skomlit’, ‘skolić’ (ale i o ‘płaczu’), cerk. skomleť, o ‘skardze, wyrzucie’ (podobnie w łuż.); należy do skom-, p. szczmić.
