Słownik etymologiczny języka polskiego/sień
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
sień, sionka, przysionek (z mylnem io, zamiast ia; cerk sěń, chorw. sinj), tłumaczy w biblji i ‘dwór’, ‘pałac’, ‘przebytek’ (Leopolita zastąpił je temi słowami); zdrobniałe sieńca (w biblji; prasłowiańskie); słowo to samo co cień (p.) i ściana (p.); grec. skēnē, ‘namiot’, skia, ‘cień’; lit. siena, ‘ściana’; z pierwotnego *skeina, *skoina; z greckiego skēnē łac. scena (stąd nasze scena, sceniczny, itd.).
