Słownik etymologiczny języka polskiego/romans

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

romans, romansowy, romansować, romansista, romantyczny, romantyczność, romański (np. język), romanista (i o prawoznawcy); pominąwszy ‘prawoznawstwo rzymskie’, (co od Roma), wszystkie te słowa i inne podobne pochodzą z łac. romanus, czyli »ludowy«, w przeciwstawieniu do latinus, czyli »książkowy«, oznaczały więc pieśni i opowiadania w języku romańskim, tj. ludowym; romanse nazywał jeszcze Lubomirski r. 1686 romanjami. Ale romanja znaczyła też i ‘małmazję’, t. j. wino słodkie, korzenne, sprowadzane z Napoli di Romania (t. j. Moreja, co Turcy z Romeja przestawili).