Słownik etymologiczny języka polskiego/rapt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
rapt, raptem, ‘nagle’, raptownie; raptury i raptularz (‘notatnik, do spisywania odręcznie’), raptus (cześnik Raptusiewicz Fredry) o ‘człowieku niepohamowanym, prędkim, porywczym’; wszystko z łac. raptus, raptim, raptularius, od rapio, ‘chwytam’; por. lit. replēs, ‘obcęgi’.
